พฤกษ, พฤกษ์ ๑ หมายถึง [พฺรึกสะ, พฺรึก] น. ต้นไม้. (ส. วฺฤกฺษ; ป. รุกฺข).
น. ต้นไม้, จําพวกต้นไม้.
น. ใบไม้. (ส.).
น. เทวดาที่สิงอยู่ที่ต้นไม้. (ส.).
น. ต้นปาริชาต. (ส.).
น. วิชาว่าด้วยต้นไม้.
[พฺรึกสา] น. ต้นไม้.
[พฺรึก] ดู จามจุรี ๒.